2. Ocena bloga liv-solterra

Czas na moją pierwszą ocenę. Mam tremę, wstyd mi się przyznać, ale ją mam :D Do dzieła!

Oceniająca: Dajana

Blog: liv-solterra

Pierwsze wrażenie

Wchodzę... Moje klimaty. Ciemno, ale bez przesady. Jakaś tajemnicza rysunkowa postać. Napis na belce... "Żywioły nie śpią. Żywioły scalają nieba. Żywią się krwią, nieważne czyją.". Jestem ciekawa, czyj to cytat. Jeśli jest twojego autorstwa, powinnaś to zdecydowanie gdzieś zaznaczyć.

Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie moja przeglądarka, bo blog jest... Gigantyczny! Musiałam wszystko pomniejszyć w ustawieniach, aby móc przeglądać wpisy. Za to wiele punktów ci nie odejmę, bo znając życie to wina mojego przedpotopowego monitora. Wszystko jest uporządkowane, menu jest, coś o autorce jest... Jest w porządku, mam ochotę już czytać twoje opowiadanie, wygląd mnie nie odrzuca.

11/15 

Grafika

Bardzo mi się podoba! Niebieskowłosa postać nie odwraca uwagi od tekstu, patrzy na mnie z boku, a ja mogę cieszyć się czytaniem. Czcionka w porządku: może zrobiłabym jeszcze jaśniejszą, chociaż z tą jest wszystko w porządku. Dodałaś odnośnik do strony, z której pobrałaś szablon - grzeczna dziewczynka. Zmień kolor linków: ciemnoszary kolor jest niewidoczny. Grr, przez to, że musiałam wszystko zmniejszyć, irytują mnie malutkie literki.

12/15

Treść: 

• Bohaterowie

Nie wiemy o nich dużo. Imion jak na razie nie ma chyba żaden. O nie, jest król Soth, przepraszam. To mój przyszły mąż, nawiasem. Mimo braku nazw własnych jakoś nie gubię się przy zmianach narracji, zawsze wiem, która postać się wypowiada. Wszystko jest tajemnicze, a ja lubię tajemnicę, ale być może nie wszyscy mają takie upodobania co ja. Może dobrze byłoby dodać kiedyś zakładkę z kartami postaci? To tak na przyszłość.

3/5

• Fabuła

Wszystko powoli się rozkręca. Dałaś prolog w dwóch częściach, niepotrzebnie. Długie rozdziały są jak najbardziej w porządku! W dodatku w końcu nie wiem, czy ten prolog ma dwie części, a może rozdział "Kiss me hard before you go" (znów ta piosenka <3)  też się do niego zalicza?

Co wiemy? Młoda dziewczyna ma ojca despotę (lubię silnych mężczyzn, ale bez przesady) i matkę będącą prawdopodobnie pod wpływem jego zaklęcia. Zadziwiło mnie, że udało się jej wyrwać ze szponów małżonka. Szkoda mi tej kobiety, zdążyłam ją polubić, dlatego jestem zła, że uśmierciłaś ją na samym początku. Pierwszy rozdział jeszcze bardziej tajemniczy niż prolog, ale zdecydowanie najlepszy! Ten początek, opisujący zjawiska atmosferyczne, krajobraz... Perełka! Gdyby było więcej części, mogłabym tak gadać w nieskończoność.

11/15

• Dialogi

Nie widzę w nich błędów, są poprawne. Zaczynają się od myślnika, kończą się jak należy. Co o nich więcej mówić? Gdyby były błędy, zwróciłabym na nie uwagę. Rada na przyszłość: rozbuduj je bardziej! Nie tylko opisami, ale także wypowiedziami możesz oddawać emocje targające bohaterem. Zrezygnowałabym na przykład z trzech wykrzykników w niektórych wypowiedziach. jeden w zupełności starczy, czytelnik będzie wiedział, jaki ton głosu w tej chwili mogłaby mieć postać.

4/5

• Opisy

Zdecydowanie moja najbardziej ulubiona część! Dzięki twoim opisom odkrywam nowe pokłady swojej wyobraźni. Potrafisz wciągnąć do swego świata, przez co pragnie się więcej i więcej. Przykłady?

"Trzaskają drzwi. Jestem w innej komnacie, ale słyszę, jak rzucasz bluzgami przez zaciśnięte zęby. Słyszę, a może to tylko projekcja w mojej głowie, przecież to nie pierwszy raz... Nie po raz pierwszy rozbijasz mnie na kawałki i nie po raz ostatni kulę się na podłodze, zastanawiając się, gdzie się kończę, a gdzie zaczynam. Jeszcze długo nie będę mogła się uspokoić, ale ty o to nie dbasz. Nigdy nie wzruszały cię moje łzy, płacz, mój pełen zapowietrzeń szloch, który stawał się coraz bardziej rozpaczliwy. Wpychałeś mnie w te konwulsje i co cię to obchodziło, czy zdołam je w końcu opanować. A ja coraz bardziej się bałam, że pewnego dnia to mi się nie uda, że to zajdzie za daleko, a pewne części mojej głowy zamkną się i już więcej się nie otworzą. Że następnym razem się nie pozbieram."

"Niebo toczyło się nad moją głową, przesycone rudością, dominujące nad płaskim światem. Rdzawy zachód przeganiał błękit, który na jego krawędzi już bratał się z nocą. Krwawa łuna gasnącego słońca gubiła złoty blask w moich oczach. Wstrzymałem pędzącego rumaka. Zrył kopytami twardą ziemię i stanął dęba, parskając gniewnie. Uspokoił się, gdy tylko poklepałem go lekko po szyi. Stanąłem w strzemionach i biorąc głęboki wdech, rozejrzałem się powoli dookoła. Za mną, na tle rozprzestrzeniającego się zmroku, majaczył zarys domostw i miejskich budynków oraz okalający miasto masywny mur. Przede mną, aż po horyzont rozciągała się zielona, statyczna równina. Zawsze wydawała mi się taka pusta… Dopiero na wschodzie grubsza linia widnokręgu znaczyła granicę Puszczy Brasccowskiego."

5/5!

• Styl i słownictwo

Nie mam ci nic do zarzucenia. Używasz prostego, zrozumiałego języka, ale potrafisz tworzyć piękne metafory. Zdania budujesz poprawnie, wielu błędów interpunkcyjnych lub ortografów również nie widzę. Prawdopodobnie dużo czytasz, z resztą większość ludzi piszących opowiadania jest oczytana, więc to głupia uwaga z mojej strony.

4/5

Poprawność:

KISS ME HARD BEFORE YOU GO

"Nie mam siły z tym walczyć ani mi się nie chce."

Te zdanie brzmi jakoś niezręcznie. Mogłaś ująć to inaczej, na przykład: "Nie mam ani sił, ani ochoty z tym walczyć".

"Szlachetność jeszcze nie przysporzyła mi ani chwały, ani szczęścia, ani bogactwa."

Za dużo tego "ani". Niektóre powtórzenia nie rażą w oczy, ale dwa zdania wyżej również użyłaś tego słowa. Zasugerowałabym coś w stylu: "Szlachetność nie przysporzyła mi jeszcze chociaż odrobiny chwały, szczęścia, bogactwa."

"Beztroska wyparowała ze mnie i czuję, że nie mam już prawa nadaremno wzywać jej imię."

Nie wiem, czemu wkradł ci się błąd w odmianie. Wzywać jej imienia!

"Zbyt ciężkie się stają wieczory."

Nie podoba mi się ta kolejność. Może tak brzmi lepiej? "Wieczory stają się zbyt ciężkie."

"Wygląda na to, że muszę ją toczyć, nawet jeśli była by bezsensu."

Byłaby piszemy łącznie. Zasady odmiany czasowników w trybie przypuszczającym.

PROLOG CZ.1 "STRACHY"

"Krzyczę, kiedy ją mijamy, dostrzegam smukłą, piękną elkę, stojącą przy oknie."

Smaczna była literka? Każdemu się zdarza, więc nie widzę problemu. Podejrzewam, że chodziło o elfkę.

"Wiem, że to on jej to robi [...]"

Kolejne powtórzenie. "Wiem, że on jej to robi." - jeśli tak zbudowałabyś zdanie, to nikt nie miałby się do czego przyczepić.

PROLOG CZ.2 "COLD"

"[...] w tym samym momencie szczenię podjęło udana próbę wyrwania się z moich rąk."

Tak sobie myślę, że nie mam się czego czepiać. Taka moja natura, przepraszam. Udaną.

"Z impetem wleciałam na drzwi, na szczęście od razu się otworzyły."

Wleciałam to takie potoczne słowo. Lepiej brzmiałoby uderzyłam.

"Chciałam złapać ją za nogi i ściągnąć na podłogę, ale

- Ikani – rzuciłeś i już nie mogłam się poruszyć."

Po "ale" brakuje znaku przystankowego. Powinnaś dodać chociaż wielokropek.

"Pusty był twój głos, nie nasycony żadną emocją i przez to tym groźniejszy."

Kolejny wyraz, który piszemy łącznie!

"W jaki sposób zdobyłaś władzę nad drugim żywiołemi?"

Ten błąd wskazuję tylko po to, abyś go usunęła. Za takie rzeczy nie mam zamiaru obniżać oceny. Taka literówka jest na każdym blogu.

5/10

Pomysł

Chociaż do czytania niewiele, to jest to coś wyjątkowego. Niebieskowłosa elfka? Ojciec władający magicznymi siłami? Żywioły? Same plusy! Wszechwiedząca wyszukiwarka Google nie znajduje innego hasła "liv solterra" oprócz twojego bloga, co jest chyba wystarczającym dowodem.

6/6

Informacje o autorze

Krótkie, ale są. Najważniejsze, że dowcipne, z dystansem do siebie. Niewiele mogę się o tobie dowiedzieć, ale przecież nie wyrzucisz kawy na ławę na widok publiczny. Jestem ciekawa, jakie to hiper moce posiadasz... Widzę, że jesteśmy rodziną, bo ja umiejętność latania kamufluję potykaniem się na prostej drodze.

2/2

Statystyka wejść

592? Sporo jak na prolog i jeden rozdział. Albo dobrze się reklamowałaś, albo nie odznaczyłaś opcji "nie śledź moich wyświetleń stron". Wszystko jedno, ale wejść masz sporo, za co należą ci się plusy.

1/2

Bonusowe punkty

Za te opisy, w szczególności ten na początku o cierpieniu, muszę przyznać ci chociaż dwa!

2/5

Tyryryryryryryry...Lądujesz na Polach Elizejskich! Władca Piekieł ma dziś dobry humor i jest wyjątkowo łaskawy!